கிராமத்துக் காதல் கதைகள் -1 கருச ஊரணிக கரையினிலே பாகம்-2

கிராமத்துக் காதல் கதைகள்-1 கருச ஊரணிக் கரையினிலே பாகம்-1

ஊரணியில் ஆண்களுக்கும், பெண்களுக்கும் தனித் தனி 'துறை" உண்டு. ஆனால் அவைகளுக்கிடையேயான இடைவெளி மிகவும் குறைவு.கணவன் மனைவிக்கிடையே "சோப்பு" பரிமாற்றிக் கொள்ளக் கூடிய இடைவெளியே இருக்கும்.

அவள் அக்கரையில் கால் வைத்தது முதல் குளித்துவிட்டு கரையேறி மறையும் வரை அவளை அக்கறையுடன்((??!!) பார்த்துக் கொண்டோயிருப்பான்.அவள் சோப்பு போடும் பொழுது மட்டும் அவளுக்கு "தெரிவது" போல் மரியாதை நிமித்தமாக வேறு பக்கம் திரும்பிக்கொள்வான்.(அப்படியாவது தன்னை நல்லவன் என்று நினைத்து காதலிக்க மாட்டாளா? )

அவளை ஒரு நாள் பார்க்கவில்லை என்றாலும் அவனால் நிம்மதியாக உண்டு,உறங்க முடியவில்லை.(காலில் இருந்து வளர ஆரம்பித்த காதல் செடி அவன் நெஞ்சை தொட்டுவிட்டதை அவனும் உணர்ந்தான்),



திடீரென பெண்கள் அனைவரும் அந்த ஊரணியில் புதியதுறை கண்டு அங்கு குளிக்க போய் விட்டனர்,அது சற்றுதொலைவில்... இல்லை இல்லை.. அதிகப்படியான தொலைவில் இருந்தது. ஆனால் அவளும் அவள் தோழிகளும் தொடர்ந்து பழைய துறையில் குளித்தது அவனுக்கு ஆறுதலாக இருந்தது.

அவன் பயந்தது நடந்தே விட்டது ஆம்! சில சமூக விரோதிகள்(??!) பெண்கள் பகுதியிலிருந்த கல்லை(பெண்கள் துவைப்பதற்கும்,மஞ்சள் உரசுவதற்கும் பயன்படுத்தும் கல்)எடுத்து அந்த புதிய துறையில் வைத்துவிட்டனர்(பாவம் யாரோ யாருக்காகவோ!!!),

அவன் வழக்கம் போல் 5 மணிக்கு காத்திருந்தான்,அவளும் வந்தால், ஆனால் அவள் புதிய துறைக்கு சென்று விட்டால்,அவன் குளிக்கும் இடத்திலிருந்து அவளை பார்ப்பது கடினமாகவே இருந்தது,இதற்கு ஒரு முடிவு கட்ட எண்ணிய அவன் தன்னுடைய 3 சேக்காளிகளையும் ழைத்துக் கொண்டு யாருமற்ற இரவு நேரத்தில் அந்த கல்லை பழைய இடத்திற்க்கே கொண்டுவந்து சேர்த்தான்.அவளும் அங்கு தொடர்ந்து வர ஆரம்பித்தாள்,

<

படித்துவிட்டு கிராமத்தில் இப்படி சந்தோசமாக இருந்த சமயத்தில் தான் அவனுடைய அப்பா அவனை எதாவது வேலைக்கு போக சொல்லி "தொந்தரவு" கொடுக்க ஆரம்பித்தார்.அவள் கல்லூரி இருக்கும் மாவட்ட தலைநகரத்திலேயே வேலை தேடினால் என்ன என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தான்.

தீவிர தேடலுக்குப்(??!)பின் ஒரு வேலை கிடத்தது அதுவும் அவள் கல்லூரியை சுற்றி உள்ள COMPLEX-ல், புதிதாக வேலைக்கு சேர்ந்த இடத்தில்,கொஞ்ச நாளைக்கு சம்பளம் கிடையாது சும்மா TRAINIE-ஆக மட்டும் வேலை பார்க்க சம்மதமா என்றார்கள்(உங்களிடம் வேலை பார்ப்பதற்க்கு உங்களுக்கு நான் வேண்டுமானால் சம்பளம் தருகிறேன்! என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டான்),

நாட்கள் வேகமாக நகர ஆரம்பித்தது, அவளும் இரண்டாம் ஆண்டு படிக்க ஆரம்பித்தால், அப்பொழுதும் அவன் அதே TRAINIE நிலையிலேயே இருந்தான், அவனால் குடும்பத்திற்கு வருமானம் எதுவும் இல்லையென்றாலும் தொந்தரவு பண்ணாமல் தினமும் வேலைக்குச் சென்றதே பெரிய விசயம் என வீட்டில் இருப்பவர்களும் அவனை தண்ணீர் தெளித்து விட்டனர்


இப்பொழுதெல்லாம் நான் தினமும் வேலைக்கு
செல்வதை நினைத்து சந்தோஷப்படுகிறாள் என் தாய்...
பாவம் அவளுக்கு எப்படி தெரியும்
என்னவளைப் பார்ப்பது மட்டுமே என்
முழுநேர வேலை என்பது...

என்று சந்தோசமாக இருந்தான், வில்லன் இல்லாத காதல் கதையா?

அன்புடன்....
சரவணன்.

கிராமத்துக் காதல்கதைகள்-1 - கருச ஊரணிக்கரையினிலே-பாகம் 1

அவன் அப்பொழுது தான் கோயம்புத்தூரில் கல்லூரிப் படிப்பை முடித்திருந்தான்.அவள் அருகிலுள்ள செங்கற்படை கிராமத்தை சேர்ந்தவள், அவர்களது மாவட்ட தலைநகரமான இராமநாதபுரத்தில் அரசு பெண்கள் கல்லூரியில் முதலாமாண்டு ஆண்டு சேர்ந்திருந்தாள்.

அவனைப் பொருத்தவரை அவள் ஒரு பொருட்டேயில்லை,அவன் அருகிலுள்ள கிராமத்தை சேர்ந்த ஒரு பெண் அவள் என்பது மட்டுமே,கல்லூரிப் படிப்பை முடித்து ஜாலியாக நண்பர்களுடன் ஊர் சுற்றுவதும், பக்கத்து கிராமங்களுக்கு சென்று கிரிக்கெட் விளளயாடுவதும் மட்டுமே அப்பொழுதைய வேலைஅவனுக்கு.

அப்பொழுது தான் அவனிடன் அவன் நண்பர்கள் "மாப்ள நம்ப ஊர்ல இருந்து காலேஜ் போய் படிக்கிறது அவ மட்டும் தான் ஆளும் நல்லா இருக்கிறா, உனக்கு கண்டிப்பா செட் ஆகும்டா" ஒருவன் மண்வெட்டியால் வெட்ட ஆரம்பித்தான்.

" உனக்கு சொந்தகாரப்புள்ள வேற அதனால நிச்சயம் உனக்கு தாண்டா" அடுத்தவன் விதையைப் போட்டான்.

"நேத்து பார்த்தேன்டா அவ பஸ்ல இருந்து உன்னை தான் லுக் அடிச்சிக்கிட்டு இருந்தா மாப்ள"அடுத்தவன் மண் போட்டு மூடினான்.

அவனுக்கு விருப்பமில்லாமலேயே அவனுள் காதல் விதை பயிரிடப்பட்டது. பின் அவனும் யோசிக்க ஆரம்பித்தான், நாம் அவளை காதலித்தால் என்ன தப்பு?( ஆஹா... இந்தா ஆரம்பிச்சுடான்ல).

அவள் பின்னால் அவன் சுற்ற ஆரம்பித்தான்.அதுவரை யாரோவாய் இருந்த அவள் பிறகு தவிர்க்கமுடியாத யாவுமாகிவிட்டாள்,

அவன் காதல்வயப்படுவதற்க்கு முன்பொல்லாம் அவள் முன்னிலையில் சாதாரணமாக வயற்காட்டிலிருந்து சைக்கிளில் பருத்தி மூட்டையையும், மிளகாய் மூட்டையையும், எடுத்துவரும் அவன், பின்னாட்களில் அவள் முன்னால் சைக்கிளில் செல்வதையே தவிர்த்தான்,அவள் வருவதை தூரத்தில் கண்டு கொண்டால் "கருவ"மரத்தினடியில் சைக்கிளை விட்டுவிட்டு தலைமறைவாகி பின் அவள் சென்ற பிறகே சைக்கிளுடன் வீடு வந்து சேர்வான்,அவள் முன்னால் சைக்கிளில் செல்வதையே ஒரு மானப் பிரச்சனையாகவே அவன் கருதினான்.

அதற்குமுன் அவள் கிராமத்திற்க்கு அதிகமாக செல்லாத அவன், பின்னாட்களில் அவளின் கிராமத்தில் எந்த ஒரு விழா என்றாலும் முதல் ஆளாக அவன் இருப்பான், அவனுள் பதியமிடப்பட்ட செடி வளர ஆரம்பித்தது,

அவள் தினமும் மாலை 5 மணிக்கு இருவரின் கிராமத்திற்கும் பொதுவான "கருசூரணி"க்கு(கரிசல் பூமியில் உருவான ஊரணி அதனால் அது கரிசல் ஊரணி,பின்னாட்களில் அது மறுவி கருசூரணி ஆயிற்று.)அவளின் தோழிகள் புடைசூழ, புடவைகள் சூழ குளிக்க வருவாள்.

அவள் குளிக்க வரும் அந்த மாலை 5 மணிக்காக, அவன் காலை 5 மணிக்கெல்லாம் எழுந்து யோசிக்க ஆரம்பித்தான்,அவன் எங்கிருந்தாலும் மாலை 5 மணிக்கு கருசூரணியில் ஆஜராகிவிடுவான்.

சில நாட்களில் வெளியூர் சென்று கிரிக்கெட் விளையாடினாலும் சரி மாலைநேரம் எனில் , நடுவரிசை batsman ஆன அவன், அனைவரின் எதிர்ப்பையும் மீறி முதல் ஆளாக களமிறங்கி, அனைவரும் எதிர்பாத்ததுபோல அவுட் ஆகி மகிழ்ச்சியுடன் வெளியேறி ரத்தினா பஸ்ஸ பிடிச்சாவது 5மணிக்குள் வந்துவிடுவான்.(பின்னாட்களில் காதல் செடியை பதியமிட்ட அவனது சக கிரிக்கெட் நணபர்கள் தங்களுக்குள் வருத்தப்பட்டுக் கொண்டார்கள்).

கருசூரணி சற்று அகலமாக பெரிய அளவில் இருக்கும், அவள் ஊரைக்கடந்து அந்த ஊரணியின் கரையில் அவள் காலடி எடுத்து வைத்ததும் தான் அவன் இதயம் துடிக்க ஆரம்பிக்கும், அதை அவன் மிகவும் ரசிக்க ஆரம்பித்தான். அவள் நடந்து வரும் பொழுது கேட்கும் கொலுசு ஒலியே அவன் தேசியகீதம் ஆயிற்று. தனை மறந்து தண்ணீரில் அவள் வருகைக்காகா காத்துக்கொண்டிருப்பான்.

அவள் குளித்துவிட்டு வீடு நோக்கி கரையில் நடந்து,அவள் உருவம் மறையும் வரை வேறு சிந்தனையே அவனுக்கு இருக்காது, என்னதான் வெளியூரில் படித்தாலும் அவனும் ஒரு வெள்ளந்தியான கிராமத்தான் தான், வேறு எந்தவிதமான எண்ணமும் இன்றி அவளையே திருமணம் செய்து கொள்ளூம் நோக்குடன் முழுமையாக காதலித்தான்.

அப்பொழுதெல்லாம் நிலவு,சூரியன், கடல், வானம்,பூ என்று உளரலான கவிதை (அய்யனார்(??!!))வேறு புனைய முயன்றுகொண்டிருந்தான்.(பிற்காலத்தில் உளரல் வேறுமாதிரி இருக்கும் என்பதை அறியாமல்)

அன்புடன்...

சரவணன்.